درمان هدفمند (تارگت تراپی) در شیمی درمانی چیست و چه جایگاهی دارد؟

 درمان هدفمند درشیمی درمانی  در اکثریت موارد با یک خصیصه مشخص در سلول های تومورال تجمع پیدا می کند .

در نتیجه، سایر سلول های بدن که این خصوصیات مشخص را ندارند کمتر تحت تأثیر دارو قرار خواهند گرفت.

 چندین گروه از درمان هدفمند درشیمی درمانی شناخته شده اند که عبارتند از:

 مهار کننده های رگزایی :

 سلول های سرطانی که رشد پیدا کرده، از محل اولیه خود به دیگر نواحی بدن انتقال و گسترش پیدا می کنند نیازمند داشتن عروق خونی می باشند.

داروهایی که به عنوان مهارکننده های رگ زایی شناخته می شوند، بر علیه تشکیل عروق خونی جدید عمل میکنند.

در نتیجه سلول های سرطانی قادر به رشد و گسترش در بافت ها نمی باشند.

 مهار کننده های آنزیم :

 بعضی از آنزیم ها یا پروتئین ها در سطح یا درون سلول وجود دارند که باعث رشد سلول های سرطانی خواهند شد.

اینها گاهی داروهای با مولکول کوچک نامیده می شوند.

این دسته داروها با مهار این پروتئین ها از تحریک رشد سلول های  تومورال جلوگیری میکنند.

بدین ترتیب رشد آنها را متوقف می کنند.

گاهی اوقات داروهای هدفمند در کنار داروهای شیمی درمانی استاندارد برای بیمار تجویز میشود.

درمان های هدفمند بر روی سلول های خونی تأثیر خاصی ندارند.

در نتیجه در صورتیکه به تنهایی استفاده شوند انجام آزمایش خون ضرورت ندارد.

ولی این دسته داروها عوارض دیگری از قبیل تب، واکنش آلرژیک، بثورات پوستی، و تغییرات فشار خون را ممکن است در فرد بیمار ایجاد کنند.

بیمار  ممکن است داروهایی را برای برطرف کردن این عوارض استفاده کند.

استفاده از هرگونه دارویی که به منظور کاهش این عوارض درنظر گرفته میشود باید زیر نظر پزشک و با اطلاع وی باشد.

استفاده سرخود از داروها در طی شیمی درمانی نه تنها به بیمار کمک نمیکند بلکه خطرات احتمالی را متوجه بیمار میکند.