دندان هایی که در اثر پوسیدگی و یا شکستگی میزان زیادی از نسج خود را از دست میدهند ، نیاز به درمان ریشه خواهند داشت و پس از درمان ریشه ، تاج آنها باید بازسازی گردد .جهت بازسازی تاج این دندان ها راه حل های متفاوتی وجود دارد از جمله :

·         درمان پروتزی ( روکش کردن دندان)

·         درمان ترمیمی ( بیلداپ دندان )

درمان پروتزی ( روکش کردن دندان )

روکش دندان زمانی درمانی مناسب محسوب می شود که بافت دندان به میزانی از دست رفته باشد که امکان بازسازی آن با کمک مواد ترمیمی به طور مستقیم وجود ندارد. در این حالت باید درمان دندان به طور غیرمستقیم و به کمک لابراتوار انجام شود . به این ترتیب که پس از آماده سازی دندان، از آن قالب تهیه میشود، به لابراتوار فرستاده می شود تا روکش مناسب دندان تهیه و نهایتا به روی دندان چسبانده شود .

درمان ترمیمی ( بیلداپ دندان )

اگر بازسازی دندان های ضعیف شده که معمولا درمان ریشه شده اند و میزان زیادی از عاج دندانی خود را از دست داده و دیواره های ضعیفی دارند، به همان صورت که ترمیم حفره های سطحی و متوسط دندان انجام می شود، صورت بگیرد، معمولا محکوم به شکست خواهد بود. همچنین بسیاری از اوقات، نه تنها ماده ی پرکردگی و ترمیم دندان می شکند بلکه بافت دندانی نیز دچار شکستگی می گردد.

تفاوت بین روکش های دندانی و بیلداپ دندان

بر خلاف روکش دندان که بافت دندانی باقیمانده به میزان بسیار زیادی (۱٫۵ تا ۲ میلیمتر دور تا دور دندان ) باید تراش بخورد، در بیلداپ دندان ها تقریبا تمامی نسج باقیمانده ی دندانی حفظ می گردد. علاوه بر این تراش تنها محدود به کوتاه کردن دیواره های ضعیف دندان است که سپس توسط ماده ی ترمیمی پوشش داده می شوند .

علاوه بر آن ، دندان بیلداپ شده بر خلاف دندانی که روکش روی آن قرار می گیرد ، قابلیت دید و دسترسی دارد و در صورت بروز پوسیدگی حتی جزئی و اندک، هم به طور کلینیکی و هم از طریق رادیوگرافی قابل تشخیص است. بر خلاف پوسیدگی ایجاد شده در زیر روکش که متاسفانه بسیاری از اوقات نه در معاینه ی کلینیکی و نه در رادیوگرافی قابل تشخیص نیست، مگر زمانی که پوسیدگی بسیار پیشرفت کرده و عمده ی نسوج دندان را از بین برده باشد .

در حالیکه درمان غیر مستقیم با روکش بسته به نوع آن نیاز به ۲ تا ۴ جلسه زمان دارد ، درمان مستقیم دندان ها با بیلداپ دندانی تنها در یک جلسه امکان پذیر است .

منبع: https://www.chalava.ir/